Aan de Caribische zijde van Costa Rica

Woensdag, 6 januari 2016
We gaan op weg naar een groen paradijsje aan de andere kant van de wereld. Via internet en boeken hebben we al veel gezien en gelezen over het prachtige Costa Rica, gelegen in Midden-Amerika, en nu mogen we het met eigen ogen gaan bekijken. De lange vlucht duurt 11 uur naar Panama en van daar is het nog 1,5 uur vliegen naar hoofdstad San Jose. Om 4 uur 's nachts, Nederlandse tijd, ploffen we gaar in ons bed.

Donderdag, 7 januari
De reis gaat direct al goed beginnen want vandaag reizen we naar een van de mooiste gebieden van het land: Tortuguero. Dit waterrijke gebied is niet per auto te bereiken. We worden om 6.40 opgehaald bij het hotel met een bus van lodge Evergreen. Samen met een internationaal gezelschap rijden we door het landschap vol met bananenplantages. Onderweg ontbijten we in restaurant El Ceibo waar in de grote tuin twee luiaarden in de boom rondhangen. In het haventje La Pavona maken we kennis met onze gids Juan, hij zal ons de komende twee dagen rondleiden. Onze koffers worden op een bootje gezet en wij ook. Na een uurtje varen door de jungle komen we bij de lodge. De huisjes staan op palen in de nattige grond. De overgang is wel heel erg groot; van de hectiek van thuis, werk en Kerst naar deze omgeving, die vochtig warm is (ong. 30 graden C) en vol van geluiden van krekels, vogels, kikkers en brulapen.

Vrijdag, 8 januari
Gisteren heeft Juan alle activiteiten de we gaan doen uitgelegd en hebben wat rondgewandeld in het dorpje, daar moesten we dan wel eerst met de boot heen, zo'n vijf minuten varen. Alles wordt hier per boot gedaan: alle aanvoer van eten, er is een varende ambulance en afval wordt zo veel mogelijk gerecycled en afgevoerd per boot. Deze ochtend begint al vroeg voor ons. Er is een kanotocht om 6.00 uur voor ons geboekt met Rey Brown. In plaats van Rey komt zijn zoon aanpeddelen en leidt ons charmant door de kleine kanaaltjes. Hij laat ons kennismaken met het diverse dieren- en plantenleven en vertelt over hoe mensen konden leven in de jungle en van de jungle. Bijna alle bomen en planten hebben een functie.
Na het ontbijt gaan we met Juan een hike doen door de jungle. Eerst zoekt iedereen een paar geschikte rubberlaarzen en dan kunnen we op pad. Helaas heeft Marc minder geluk want ze hebben zijn maat niet. Er wordt nog gebeld naar de andere lodges in de buurt maar niemand heeft maat 48 staan. Tja, dan maar op de Lowa's door het moerassige gebied. Na de lunch staat een boottocht in het National Park op het programma. We pruttelen door de kanalen vol met palmbomen en ander exotisch groen en de gids ziet achter elke boom en op elk blaadje wel iets van leven. Leguanen, schildpadden, reigers, kaaimannen, apen, luiaard... noem maar op. Tortuguero staat bekend om de eierleggende schildpadden. In de maanden juli t/m november komen ze het strand op om hun eieren te begraven. Het schijnt een mooi zicht te zijn. Helaas zitten wij niet in het 'schildpadden-seizoen', maar ook zonder dit fenomeen is Tortuguero een echte aanrader!

Zaterdag, 9 januari
We nemen de boot terug naar La Pavona en rijden weer naar restaurant El Ceibo. Na de lunch nemen we afscheid van het Engelse, Franse en Argentijnse gezelschap, ieder gaat nu zijn eigen weg. Onze huurauto wordt bij het restaurant afgeleverd en ook wij gaan op pad en wel naar het zuiden van Costa Rica, nog steeds aan de Caribische zijde, vlakbij de grens van Panama. We overnachten in Puerto Viejo de Talamanca, dat is echt zo'n surfdorpje. Vanuit logde Azania loop je zo het strand op. Morgenochtend gaan we naar de Bribri-indianen. Vanaf een bepaald punt zullen we in een uur naar hun dorpje varen waar we kunnen kennismaken met hun gebruiken en blijven ook daar overnachten.

Zondag, 10 januari
Soms loopt het anders dan gepland. We zijn op weg met de auto naar het afgespoken punt met de Bribri maar er rijdt steeds een auto achter ons met knipperlichten aan en naar ons seint. Is er iets mis met de auto? Wil iemand ons beroven? We zetten de auto aan de kant en er stapt een vrouw uit haar auto. Ze was op zoek naar ons om te vertellen dat de trip naar de Bribri niet doorgaat. De chief van de stam is overleden en het dorp is in rouw. Ze regelt een alternatief voor ons en stelt ons voor aan een lokale man, genaamd Boogie. Hij werkt in een leguanen-opvangcentrum en wil ons daar rondleiden. We besluiten dat we go-with-the-flow gaan en laten ons verrassen. Omdst we ook 'dakloos' zijn moet er nog iets geregeld worden. De Azania-logde is volgeboekt... Eerst maar met Boogie op pad door het leguanencentrum, daarna neemt hij ons mee naar het woud waar hij vertelt over de jungle en medicinale krachten van de lokale planten. Na een lunch samen met Boogie worden we verwacht door een andere gids, Luis, we hebben geen idee wie hij is en wat hij gepland heeft. Hij neemt ons mee naar zijn familie en heeft in een huisje ernaast een slaapplaats voor ons. Het blijkt ook een Bribri-familie te zijn maar niet van dezelfde stam. Helemaal begrijpen doen we hem niet, hij spreekt niet zo goed Engels en ons Spaans is ronduit nihiel. Mensen die gesteld zijn op luxe zitten hier niet op hun plaats. De geimproviseerde slaapplaats is een matras op de grond in een houten bouwwerk en het sanitair... ahum... daar laat ik me maar niet over uit. Luis wil graag dat we ons welkom voelen en laat ons kennismaken met zijn familie: vier generaties in één huis. We verstaan elkaar totaal niet maar er worden veel gebaren gemaakt en gelachen. Na al dat gesjouw met Boogie en Luis vallen we rond half negen in slaap op het matras.

Maandag, 11 januari
Begint om vier uur 's ochtends die haan hier te kraaien! We slapen dus niet uit en de familie is ook al rond zes uur volop op de been. We gaan naar het huis van de familie voor het ontbijt. Het leven kan simpel zijn: het huis staat op palen gebouwd, is slordig afgetimmerd met planken, een dak van gedroogde palmbladeren, de vloer bestaat uit bamboestukken, in de keuken/familieruimte staat een groot, op hout gestookt fornuis, een mandje aan een spijker is de kast. Vier dames scharrelen rond het fornuis om het ontbijt te maken terwijl er volop gepraat en gelachen wordt. Hier is geen IS, angst om aanslagen en kredietcrisis.
De familie werkt samen om chocolade te maken en delen hun kennis met toeristen door 'chocoladetours' te organiseren. In een enorme peul van de cacaoboom zitten de cacaobonen, die worden gedroogd, geroosterd, gepeld, fijngemalen met een zware steen en zo wordt een pure cacaomassa verkregen. Hieraan worden verschillende natuurlijke smaken aan toegevoegd zoals vanille, koffie of amandel. Luis ontvangt de groepen en geeft uitleg over het maken van chocolade en andere (medicinale) gebruiken van de Bribri. Gisteren was hier een Duitse groep en zij stonden met z'n allen op een zwak punt van de bamboevloer en zakten erdoor. Luis legt uit dat hij zelf deze ochtend bezig is om de vloer te repareren voordat de volgende groep komt dus zijn zus gaat ons, samen met haar zoontje (of neefje?), meenemen naar een mooie waterval en we moeten ook maar onze zwemspullen meenemen. De waterval is schitterend, het water heerlijk en het jongetje amuseert zich met ons nat te spetteren. Als we terugkomen kunnen we aansluiten bij de net gestarte chocoladetour. Het is een Nederlandse groep van Sawadee. Wel grappig, want als we besloten hadden om georganiseerd op reis te gaan zouden we ook in deze groep zitten. Na de lunch nemen we afscheid van Luis en zijn familie. Al met al hebben we een leuk verblijf gehad hier en we zijn wat chocolade rijker. Terug in de Azania-lodge jumpen we nog even de zee in. Het water is heerlijk van temperatuur. Ook spotten we hier op de valreep nog een stel toekans en een uil.