Heelhuids weer terug!

Eerlijk gezegd: het was het niet altijd gemakkelijk. De eerste dag al na de lunch moesten we ontelbaar veel trappen op en daar begonnen we toch iets te enthousiast aan. Door de hoogte (ong. 2000 m. boven de zeespiegel) kwamen we al snel adem tekort. Het allereerste wat we geleerd hebben is: eigen tempo aanhouden! De gidsen kwamen direct als reddende engeltjes te hulp met het overnemen van wat tas-inhoud, want die tas was veel te zwaar voor mij, vertelden ze. Aangekomen op onze accomodatie wordt er druk in de keuken gewerkt en krijgen we groentensoep, noedels, verse groenten en momo's geserveerd. Momo's zijn gestoomde deegpakketjes, gevuld met groenten en/of vlees. De komende week zullen we hoofdzakelijk vegetarisch eten.
De volgende dag stijgen we nog eens 600 meter. Het is een iets gemakkelijkere dag. Onze Nepalese gidsen Bikas, Tagu, Prem, en Kush hebben van voorgaande trekkings een aantal Nederlandse woorden en zinnen geleerd en een daarvan is: 'appeltje-eitje', oftewel 'goed te doen' of 'heel mooi' (en wijzen op het uitzicht). Onderweg klinkt het vriendelijke 'namasté' van bewoners en groeten terug. Ook kan het gebeuren dat we een hele karavaan muildieren tegenkomen, je hoort ze al van ver komen want deze dieren hebben allemaal een grote bel rond hun hals. We komen na lunchtijd aan in de lodge. Het uitzicht is haast onwerkelijk, zo dicht bij de bergtoppen, alsof we er zo naar toe kunnen lopen... Morgenochtend worden we iets vroeger gewekt om de zonsopkomst te zien maar ook omdat het een pittige dag gaat worden en vrij vroeg vertrekken. Er ligt sneeuw op de route en moeten ons warm aankleden. Ook krijgen we de verplichting om vier liter water/thee te drinken, anders krijg je een gele kaart ;-)
Dag 3: We starten langzaam en lopen voornamelijk door het bos. Dit bos staat vol met rododendronbomen, helaas staan ze nog niet in bloei, die begint pas in maart/april, maar af en toe staat een eigenwijze boom iets te vroeg te bloeien, heel mooi! We lopen deze dag totaal zo'n 7 uur en stijgen wel 1000 meter en met de laatste uren door de sneeuw maakt het behoorlijk zwaar. De lucht is helemaal dicht met mist/bewolking dus helaas geen uitzicht. We krijgen weer een kruik en een extra deken. 's Nachts giert de wind rondom de logde, dit is een houten bouwwerk met een dak van golfplaat. Dit zijn de omstandigheden zoals veel Nepalezen wonen. Gelukkig is 's ochtends de lucht helder en kunnen we genieten van het uitzicht. Als compensatie voor de zware dag 3 wordt dag 4 'appeltjuje-eitje. Er ligt nog wel sneeuw en zo nu en dan horen we Tagu roepen 'glad', dan gaat hij met zijn pikhouweel ijs en sneeuw wegkrabben om het ons zo makkelijk mogelijk te maken. Op dag 5 komen we op onze eindbestemming: Khopra Ridge. Wat een fantastisch uitzicht. We moeten er wel wat voor doen: klimmen tot 3660 meter over o.a. smalle, besneeuwde richels (too many 'glad'). Hoogteziekte ligt hier op de loer en sommigen van de groep hebben er inderdaad last van maar is met medicatie goed te verhelpen. De logde ligt echt prachtig maar het is hier steenkoud!!! 's Nachts vriest het en de logde is niet echt geisoleerd. De sfeer maakt veel goed, wat is het toch bijzonder dat je met een groep 'p' zo'n trip maakt en dat het samen met deze Nepalese ploeg zo gezellig kan zijn. En ja, dan is het tijd om terug te lopen, naar beneden, naar warmere oorden, naar de bewoonde wereld. Want we zijn dagen geen andere mensen tegen gekomen. In drie dagen lopen we terug naar zo'n 2000 meter. Altijd met een tea-break, een lunch bestaand uit een soepje en rijst of Tibetaans brood (erg lekker, soort kruising tussen brood en pannenkoek.) en een gevarieerd diner met soep en toetje. Rijst, macaroni, frietjes maar we hebben ook al pizza gekregen. De begeleiding van ons Nepalees team is uit de kunst, altijd staan ze klaar om je te helpen over een glibberig modderpad, besneeuwde stenen of hoge opstapjes. Ze zorgen dat ons niets tekort komt: tijdens de tea-break zijn er koekjes of ander lekkers. 's Avonds wordt er verteld over het Nepalese leven, onderwijs of geloof.
Dan komt de laatste dag in zicht. We lopen vandaag twee uur terug naar Nayapul waar de bus staat te wachten om ons naar Pokhara te brengen. Maar eerst drinken we gezamelijk koffie en thee en de high fives en felicitaties klinken. We zijn blij en trots dat we dit met z'n allen volbracht hebben. Vanavond is er een etentje georganiseerd met de gehele ploeg, incl. de dragers. Deze mannen hebben hetzelfde pad afgelegd maar dan met een last van ong. 25 kg. op hun rug: diep respect. In het hotel wacht de douche en schone kleren. We wassen en scheren en zijn weer 'glad'.

Namasté

Groetjes, Marc en Christine