De eerste dagen Nepal

Kathmandu
Toch weer een cultuurshockje zodra we voet op Aziatische bodem zetten. Toeterende scooters, armoedige gebouwen, marktjes op straat met bedenkelijk etenswaren... Kathmandu ziet er inderdaad armoedig uit: gebouwen half afgebouwd maar toch al bewoond zijn, een half geasfalteerde hoofdweg, de andere helft bestaat uit gaten en modder, een smerige rivier vol met afval en plastic. Zoals ik thuis al in mijn 'kristallen bol' had gezien heeft het flink geregend, wat het modderige straatbeeld verklaart. Natuurlijk kijken we onze ogen uit naar de bizarre taferelen die ons doen denken aan een aantal decennia terug. Een stadstoer brengt ons naar de bezienswaardigheden die iedere toerist gezien moet hebben. We bezoeken Swayambunath, het oudste boeddhistische tempelcomplex waar het wemelt van de apen, Durbar Square (waar het wemelt van de bedelaars), de grootste stupa van Nepal, Bodhnath, heel mooi en indrukwekkend en als laatste Pashupatinath. Deze tempel is gelegen aan de rivier en hier vinden lijkwassingen en -verbrandingen plaats met de bijbehorende hindoe-rituelen. Het is een vol programma met veel verhalen en geschiedenis. Onze Nepalese reisbegeleider stelt voor om 's avonds met de gehele groep te eten in een typisch Nepalees restaurant, wat betekent dat we zittend op de grond eten, begeleid door Nepalese zang en dans.

Slippend en glijdend door naar Bandipur
Regen en onweersbuien hebben gezorgd voor wat overlast op de hoofdweg richting Pokhara, daarom duurt onze rit naar Bandipur nu iets langer. Normaal zo'n vijf uur maar wij doen er ruim 6,5 uur over. Deze tweebaanse highway zonder vangrail is veranderd in een modderpoel, die slingerend de Kathmandu-vallei volgt. Onze chauffeur heeft een Nepalees rijgedrag, gewoon inhalen en daarbij flink toeteren en zodra er tegemoetkomend verkeer is, hard remmen en terug invoegen. Hij levert ons veilig af op onze overnachtingsplaats in het dorpje Bandipur en wat is het hier mooi zeg. De lucht is opgeklaard en we hebben schitterend uitzicht op de Himalaya. Wat we in Kathmandu misten komt nu ruimschoots aan bod: allereerst natuuurlijk het fantastische uitzicht maar ook meer kennismaking met het Nepalese dorpsleven en, ook lekker, het zonnetje. Kush, onze reisbegeleider, leidt ons rond in het dorp en laat o.a. een opgeknapte school zien waar hijzelf ook als vrijwilliger meegewerkt heeft aan het vernieuwen van het dak. Omdat het 's avonds flink afkoelt ontvangen we allemaal een warme kruik, service van de zaak. Aangezien Marc geen kruik nodig heeft heb ik er schaamteloos twee. Het personeel hier is trouwens supervriendelijk en niets is hun teveel. Het ontbijt is op het terras met uitzicht op de bergen... net alsof er een decordoek is opgehangen.

Op naar Pokhara
Door het zicht op de bergen begint het bij iedereen al wat te kriebelen: morgen lopen we daar! Maar eerst moeten we nog ong. 80 kilometer verder rijden naar Pokhara. Tegen lunchtijd komen we aan bij ons hotel en hebben we tijd om hier wat door de buurt lopen. Het is duidelijk dat vanaf Pokhara veel trekkings plaatsvinden. Talloze winkeltjes met North Face kleding en ander 'berg'spul, te koop voor gemiddeld 7 euro voor een broek of sweater. Pokhara ligt aan een groot meer en 's middags doen we een kort tochtje over het meer met een roeiboot van hout, en dat roeien doen we natuurlijk niet zelf! Daarna volgen de instructies en voorbereidingen voor de trekking morgen. We ontvangen een speciale tas waar we onze kleding e.d. in moeten doen voor de komende acht dagen en worden tegelijk voorgesteld aan twee andere gidsen die meegaan. In totaal gaan er zeven dragers en vier gidsen mee met onze 13-tallige groep. We starten morgen in Nayapul en lopen via Ghandruk en Tadapani naar Kopra Ridge, dan terug via Swanta en Poon Hill. Voorlopig zijn we dus even van de radar. Tot over acht dagen!