Vulkanenland

Zaterdag, 16 januari
Na het inmiddels vertrouwde heerlijke Costaricaanse ontbijt, wat bestaat uit een sapje, vers fruit, toast en eieren, willen we vandaag rijden langs de vulkaan. Het is een van die zeldzame wolkenarme ochtenden dus de konische vorm van de 1650 meter hoge vulkaan is heel goed zichtbaar. We hebben overigens geen lava gezien, want de vulkaan is op dit moment niet actief. De Arenalvulkaan grenst aan een heel groot meer, het Arenalmeer. Hier kan je met een bootje overheen varen of kayakken. Onderweg naar onze volgende bestemming rijden we langs het meer en hopen zo op een paar mooie vergezichten. Helaas zijn er zijn nauwelijks stopplaatsen. Jammer! De autorit naar onze bestemming Rincon de la Vieja duurt zo'n drie uur. We verblijven in een hele leuke bed & breakfast van een Vlaamse eigenaar en zijn vrouw en is vlakbij het National Park. De temperatuur is ongeveer 35 graden, best warm dus... en aangezien hier heerlijke hangmatten zijn gaan we de rest van de middag even op het gemakje doen. Een drankje kan je zelf uit de koelkast pakken en opschrijven. Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan en rond vier uur doen we nog een wandelingetje in de natuur. Ondanks de nog aanwezige buikkrampen voelt het goed om weer te bewegen. Hier is goed het verschil te zien tussen de beplanting van het oosten van Costa Rica, weelderig en tropisch, en het droge noord-oosten hier.

Zondag, 17 januari
Rincon de la Vieja is een National Park in het teken van de gelijknamige vulkaan. Costa Rica heeft zo'n tien vulkanen. Hier in dit NP kun je langs de modderpoelen lopen. Charlie, de Vlaamse B&B eigenaar woont hier al twintig jaar en kent het gebied op zijn duimpje. Hij geeft iedereen die wilt wandel-suggesties en info over de omgeving. Voorzien van een lunchpakket kiezen wij voor het traject met de modderpoelen, zo'n anderhalf uur wandelen. Met deze temperaturen best pittig. De natuurbeleving valt een klein beetje tegen door werkzaamheden op het wandeltraject. Dit pad is nog 'puur-natuur', dus je moet over boomwortels enzo stappen maar ze zijn het park aan het renoveren en alle paden worden gladgetrokken. Een deel is afgesloten dus we kunnen niet het bekende rondje maken maar moeten halverwege weer teruglopen. Overal liggen bouwmaterialen en zijn delen afgeschermd met lelijk groen gaas. Een aantal gasten kiezen voor een andere wandeling naar een hele mooie waterval, maar allebei de wandelingen doen vinden wij wat veel voor op één dag, mede door de hoge temperaturen en ook omdat wij nog niet geheel fit zijn. 's Middags stoppen we bij een soort spa, hier kun je jezelf insmeren met vulkanische modder en nadat het is opgedroogd kan je jezelf in een hele warme poel afspoelen. Daarna koelen we wat af in een riviertje. Terug bij de B&B relaxen we nog wat en 'klappen' we met de schoonmoeder van Charlie. Zij komt uit Waregem, dus vlakbij ons Zeeuws-Vlaanderen. Nu is ze een maandje op bezoek bij haar familie. Je kunt ervoor kiezen om hier te eten. Gezellig met alle gasten aan een lange tafel wordt er een 3-gangenmenu geserveerd, een kruising tussen Costa Rica en Belgie.

Maandag, 18 januari
We zakken af naar het zuiden. We rijden naar Monteverde. De naam zegt het al: het is hier hoog en het is hier groen. De laatste kilometers zijn weer over een keienpad. Ons huurautootje ziet wat af. Het is een 4WD maar dan de kale uitvoering. Zo'n 80 procent van de toeristen rijden hier in zo'n Daihatsu Terios, bij elk hotel staan wel een aantal van deze auto's. Je moet naar het kenteken kijken om je eigen auto eruit te vissen, hahaha. Het is een auto zonder enige luxe, geen cruise control enzo. Maar goed: wat er niet op zit kan ook niet kapot gaan en het belangrijkste zit er wel op en dat is de radio. Met een eighties-zender op is het lekker rijden van A naar B. Zodra we het dorpje Santa Elena binnenrijden waar ons hotel is, komen we toevallig langs Don Juan Coffeetours. We willen sowieso graag in Costa Rica een koffietour doen dus we regelen voor vanmiddag een plekje, dan zwieren we nu eerst onze koffers op het hotel. We lunchen bij een bakker, we kopen een soort vleespasteitje en eten dat aan een van de twee tafeltjes. Verder is het een open ruimte, op de achtergrond zien we de bakkers aan het werk.
Tijdens de koffietour krijgen we een rondleiding over de plantage, we plukken bonen van de koffieplant en de gids doorloopt met ons het hele proces van boon tot koffie. Ook leggen ze het chocoladeproces uit en kunnen we proeven. Het gaat hier wel anders dan bij de Bribri. Bij de Bribri malen ze de gedroogde peulen tot de olie vrijkomt en deze wordt dan automatisch vermengd met de cacaopulp. Hier wordt de olie (cacoboter) er uit gefilterd door verhitting. Deze kostbare cacaoboter wordt verkocht en de droge bonen worden vermalen tot cacaopoeder met de uitvinding van de Nederlandse Van Houten. Hieraan wordt dan een ander vetstof aan toegevoegd. We hebben het verschil geproefd en het zal geen verrassing zijn welke wij het lekkerst vonden. 's Avonds gaan we naar een kikkermuseum/ranario. Dit werd aangeraden door onze reisorganisatie en ook op Tripadvisor staan goeie referenties. Het ligt hoogstwaarschijnlijk aan ons dat we licht teleurgesteld waren dat alle kikkers dus achter glas zaten. Wel hebben we een leuke rondleiding gehad en zo nu en dan gingen clandestien deurtjes open omdat het net voedertijd was. Gelukkig hadden we er al een aantal in de natuur gezien. Overigens zijn inderdaad een aantal van deze kikkertjes giftig. Toch pakken de locals ze met hun blote handen op, geen probleem als er maar geen wondjes op je handen zitten. We hebben een combiticket gekocht om ook de vlindertuin te bezoeken. In Costa Rica zijn de prachtigste vlinders te vinden maar ze zijn zo ontzettend moeilijk te fotograferen. Die beestjes zitten nooit eens stil ;-). 's Avonds is de vlindertuin dicht maar je mag op een ander tijdstip terugkomen en dat doen we woensdagochtend voor we verder trekken. Ik ga er verder niets over schrijven. Wij vonden het niets. Geef ons maar vlinders in de natuur, dan maar geen foto's...

Dinsdag, 19 januari
Vannacht was het ontzettend aan het waaien. De windstoten van ong. 80 km/uur gierden langs het huisje/hotel wat grote klappen gaf. Het huisje stond gewoon te daveren. Dat, en ook het enorme harde matras, zorgde ervoor dat we niet echt lekker geslapen hebben. We moeten trouwens toch vroeg opstaan want we hebben een wandeling met een gids door het Monteverde Cloud Forest Reserve. Om 7.30 uur worden we verwacht en het is een half uurtje rijden vanaf ons hotel. Inmiddels is het ook zachtjes gaan regenen en dat in combinatie met de harde wind verwachten we niet veel vogelleven te zien. Er zijn veel groepjes met gids op de been en het is best druk op de paden. De gidsen hebben allemaal een verrekijker op een statief bij en die worden her en der neergezet terwijl iedereen alle info te horen krijgt over dit nevelwoud. Geen vogels gezien inderdaad, behalve dan de quetzal. Deze vogel zal je even moeten opzoeken via google want we hebben er geen mooie foto's van kunnen maken. Het was wel bijzonder dat die daar werd gespot, deze vogel wordt met uitsterven bedreigd en is niet vaak te zien. Later op de ochtend hebben we nog een kijkje kunnen nemen bij de kolibries maar ook dat is foto-technisch niets geworden. Het is alsmaar harder gaan regenen en met deze harde wind krijg je gewoon geen mooie scherpe foto's. 's Middags kiezen we voor een wandeling op hoogte. In het naburige Selvaverde-park, ook een nevelwoud, zijn bruggen op hoogte gebouwd zodat je tussen de boomkruinen kan lopen. Een hele mooie ervaring! Net alsof je in 'Droomvlucht' van de Efteling rondloopt. Mist hangt over de boomtoppen en bromelia's en mos groeien op de bomen. En gelukkig valt het met de regen en de wind hier tussen de bomen reuze mee. 's Avonds doen we eens culinair en eten pizza.