In Cambodja
Blijf op de hoogte en volg Christine
01 Februari 2013 | Cambodja, Phnom-Penh
Woensdag 30 januari
Vandaag gaan we Vietnam verlaten en rijden we naar de grens van Cambodja. Jorrit heeft al de formulieren ingevuld voor ons visum dus we hopen snel de grensformaliteiten achter de rug te hebben. Helaas is het weer niet zo gemakkelijk: iedereen moet een ander formulier invullen, pasfoto inleveren en 20 dollar bijvoegen. Uiteindelijk mogen we de bus in. Dan krijgen we nog een ander formulier in ons handen geduwd, of we deze ook nog even kunnen invullen? Het is een gezondheidsverklaring (nee hoor, ik hoest helemaal niet!). Daarna moeten we een voor een naar een hokje, daar staat een arts om onze temperatuur op te meten. Tegen betaling van 1 dollar p.p. kon deze procedure afgekocht worden maar daar begint Jorrit niet aan. 1,5 Uur later kunnen we dan toch verder rijden. We zien al vrij snel dat Cambodja een heel ander landschap heeft. Natuurlijk zijn er rijstvelden maar de bebouwing is anders. Het staan minder huizen, andere bouwstijl en ze staan meer van de weg af. De busrit duurt zo'n vier uur en we komen om 13.00 uur in Phnom Penh aan, dit is de hoofdstad van Cambodja. Hier blijven we twee dagen. 's Middags willen we het Royal Palace bezoeken. Helaas is het gedeeltelijk gesloten, wel kunnen we de Zilverpagode bezoeken. Er heerst een bijzondere sfeer in de stad, drie maanden geleden is de oude koning Sihanouk overleden en nu begint de 7-daagse crematieceremonie. Dat is ook de reden waarom het paleis gedeeltelijk afgesloten is. Aan de voorzijde van het paleis komen allerlei mensen samen om te rouwen en te bidden. In Phnom Penh zijn ontzettend veel kinderen op straat die bedelen of iets proberen te verkopen. Van een van die kindjes kopen we bloemen en wierookstokjes en leggen dit op het altaar. De mensen zijn hier heel toegankelijk en vinden het helemaal niet vreemd dat wij als buitenlanders hier tussen staan.
Donderdag 31 januari
Het gaat vandaag een heftige dag worden. Op het programma staat een excursie naar de Killing Fields en de Toul Sleng gevangenis. Hier hebben de gruwelijkste martelingen plaatsgevonden tijdens het regime van Pol Pot in de jaren '70. Tijdens dit regime werden mensen gedwongen naar het platteland gedreven om op de rijstvelden te werken en intellectuelen werden omgebracht. Hele families werden tegelijk vermoord. Onze gids heeft als kind van vijf jaar op het land gewerkt. In de Toul Sleng gevangenis werden 'verdachten' zo lang gemarteld totdat ze namen van andere mensen noemden die 'verdacht' waren en daarna opgepakt werden om gemarteld te worden. Daarna werden ze naar de Killing Fields gebracht en werden vermoord op de gruwelijkste manieren, ze wilden er geen kogels aan spenderen. Het meest schokkend vond ik dat de 'daders' kinderen waren van 10-15 jaar. Aan de wanden hangen talrijke foto's van slachtoffers. Buiten staat een man, één van de zeven overlevenden van de Toul Sleng gevangenis. Hij heeft een boek geschreven over zijn ervaringen.
Vrijdag 1 februari
Vanwege de crematie van de oude koning wordt de hele stad afgesloten. Jorrit neemt daarom maatregelen en zorgt dat onze bagage gisteravond in de bus is gezet. De bus staat 's ochtends aan de rand van de stad op ons te wachten. Om zes uur lopen we van het hotel richting bus. Op straat komen we grote groepen mensen tegen in zwart/wit gekleed die bijtijds langs de boulevard willen staan waar de rouwstoet langs zal rijden. Vandaag rijden we naar ons laatste hotel van deze reis. We gaan naar Siem Reap waar de Angkor Wat Tempels staan. Onderweg stoppen we op een markt voor koffie. Hier verkopen ze gefrituurde spinnen, vogeltjes en allerlei ander raar spul, dat hebben we maar laten liggen. Kinderen komen naar ons toe met een levende vogelspin die we mogen vasthouden. Ook komen we niet weg zonder een zakje fruit te kopen van een van de kinderen, ze zijn zeer vasthoudend... Op de plaatselijke televisie zien we de rouwsroet over de boulevard van Phnom Penh rijden, toch apart dat we daar gisteren nog gelopen hebben. Een paar uur later stoppen we bij een dorpje waar beelden gemaakt worden. We zien ook nog een heel oude brug uit de Angkor Wat-tijd. Om vier uur 's middags gaan we alvast naar Angkor Wat om onze tickets te regelen en een snelle preview, het belooft veel goeds, wat is het enorm groot! Daar hebben we wel een paar dagen tijd voor nodig.
Vandaag gaan we Vietnam verlaten en rijden we naar de grens van Cambodja. Jorrit heeft al de formulieren ingevuld voor ons visum dus we hopen snel de grensformaliteiten achter de rug te hebben. Helaas is het weer niet zo gemakkelijk: iedereen moet een ander formulier invullen, pasfoto inleveren en 20 dollar bijvoegen. Uiteindelijk mogen we de bus in. Dan krijgen we nog een ander formulier in ons handen geduwd, of we deze ook nog even kunnen invullen? Het is een gezondheidsverklaring (nee hoor, ik hoest helemaal niet!). Daarna moeten we een voor een naar een hokje, daar staat een arts om onze temperatuur op te meten. Tegen betaling van 1 dollar p.p. kon deze procedure afgekocht worden maar daar begint Jorrit niet aan. 1,5 Uur later kunnen we dan toch verder rijden. We zien al vrij snel dat Cambodja een heel ander landschap heeft. Natuurlijk zijn er rijstvelden maar de bebouwing is anders. Het staan minder huizen, andere bouwstijl en ze staan meer van de weg af. De busrit duurt zo'n vier uur en we komen om 13.00 uur in Phnom Penh aan, dit is de hoofdstad van Cambodja. Hier blijven we twee dagen. 's Middags willen we het Royal Palace bezoeken. Helaas is het gedeeltelijk gesloten, wel kunnen we de Zilverpagode bezoeken. Er heerst een bijzondere sfeer in de stad, drie maanden geleden is de oude koning Sihanouk overleden en nu begint de 7-daagse crematieceremonie. Dat is ook de reden waarom het paleis gedeeltelijk afgesloten is. Aan de voorzijde van het paleis komen allerlei mensen samen om te rouwen en te bidden. In Phnom Penh zijn ontzettend veel kinderen op straat die bedelen of iets proberen te verkopen. Van een van die kindjes kopen we bloemen en wierookstokjes en leggen dit op het altaar. De mensen zijn hier heel toegankelijk en vinden het helemaal niet vreemd dat wij als buitenlanders hier tussen staan.
Donderdag 31 januari
Het gaat vandaag een heftige dag worden. Op het programma staat een excursie naar de Killing Fields en de Toul Sleng gevangenis. Hier hebben de gruwelijkste martelingen plaatsgevonden tijdens het regime van Pol Pot in de jaren '70. Tijdens dit regime werden mensen gedwongen naar het platteland gedreven om op de rijstvelden te werken en intellectuelen werden omgebracht. Hele families werden tegelijk vermoord. Onze gids heeft als kind van vijf jaar op het land gewerkt. In de Toul Sleng gevangenis werden 'verdachten' zo lang gemarteld totdat ze namen van andere mensen noemden die 'verdacht' waren en daarna opgepakt werden om gemarteld te worden. Daarna werden ze naar de Killing Fields gebracht en werden vermoord op de gruwelijkste manieren, ze wilden er geen kogels aan spenderen. Het meest schokkend vond ik dat de 'daders' kinderen waren van 10-15 jaar. Aan de wanden hangen talrijke foto's van slachtoffers. Buiten staat een man, één van de zeven overlevenden van de Toul Sleng gevangenis. Hij heeft een boek geschreven over zijn ervaringen.
Vrijdag 1 februari
Vanwege de crematie van de oude koning wordt de hele stad afgesloten. Jorrit neemt daarom maatregelen en zorgt dat onze bagage gisteravond in de bus is gezet. De bus staat 's ochtends aan de rand van de stad op ons te wachten. Om zes uur lopen we van het hotel richting bus. Op straat komen we grote groepen mensen tegen in zwart/wit gekleed die bijtijds langs de boulevard willen staan waar de rouwstoet langs zal rijden. Vandaag rijden we naar ons laatste hotel van deze reis. We gaan naar Siem Reap waar de Angkor Wat Tempels staan. Onderweg stoppen we op een markt voor koffie. Hier verkopen ze gefrituurde spinnen, vogeltjes en allerlei ander raar spul, dat hebben we maar laten liggen. Kinderen komen naar ons toe met een levende vogelspin die we mogen vasthouden. Ook komen we niet weg zonder een zakje fruit te kopen van een van de kinderen, ze zijn zeer vasthoudend... Op de plaatselijke televisie zien we de rouwsroet over de boulevard van Phnom Penh rijden, toch apart dat we daar gisteren nog gelopen hebben. Een paar uur later stoppen we bij een dorpje waar beelden gemaakt worden. We zien ook nog een heel oude brug uit de Angkor Wat-tijd. Om vier uur 's middags gaan we alvast naar Angkor Wat om onze tickets te regelen en een snelle preview, het belooft veel goeds, wat is het enorm groot! Daar hebben we wel een paar dagen tijd voor nodig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
