Denali Highway

Zondag 31 augustus
We hebben iets vertraging opgelopen door het 'band-incident'. Verder geen ramp maar we willen verder over de Denali Highway en die is van dezelfde kwaliteit als de McCarthy Road, dus de band moet toch nog even gerepareerd worden. Gelukkig (?) zijn hier meer zaken om banden laten repareren dan om boodschappen te doen. Voor 25 dollar kunnen we met een gerust hart de weg op. Het is overigens behoorlijk koud aan het worden, 6° graden 's ochtends, brrr! We draaien rond 10.00 uur de Denali Highway op en wat is het gelijk prachtig hier. Weids, mooie herfstkleuren... Tankstations zijn schaars, dus zodra we er een naderen, stoppen we om maar weer eens te vullen. Een tankstation is hier overigens niet alleen maar een tankstation maar ook motel, bar, restaurant, bandenreparatie en winkel. Soms zelfs met wasmachines en douche, van alle markten thuis dus. Het begint zelfs te sneeuwen!! Nu moet het niet gekker worden. We besluiten hier maar even koffie te drinken met een home-made pie. Muziekje van Johnny Cash op de achtergrond en het plaatje is compleet. We informeren nog even naar de weersverwachting maar dat zal voorlopig hetzelfde blijven, dan toch maar verder... Op deze weg komen we ook veel jagers en vissers tegen. Het jachtseizoen wordt morgen, 1 september, geopend, dus hopelijk kijken die moose en caribou's niet op de kalender ;-(
We zetten een cd op, een van Tom's favoriete bands, en de zon begint zowaar door de bewolking heen te prikken. Ja, en nu kan ik lang of kort over dit fantastische landschap schrijven maar ik laat liever de foto's zien.
Aan het einde van de dag rest dan nog de vraag: waar slapen we deze nacht? Bij zo'n roadhouse (tankstation, lodge, en een hoop ouwe troep op z'n terrein) spreekt ons niet zo aan. Camping dan maar? Of gewoon op een parkeerplaats aan de kant van de weg, zoals de jagers en vissers hier doen? We stoppen op een mooi plekje om wat foto's te nemen van de Alaska Range, een prachtig bergketen. "Waarom niet gewoon hier overnachten?", zeggen we tegen elkaar. Er staat een squirrel (eekhoorntje) nietsvermoedend te eten en heeft niet door dat hij wordt bekeken. Dat deze dag zo mooi eindigt... geweldig! We eten wat soep en genieten van het uitzicht.

Maandag 1 september
Er staat ijs op de ruiten!! Maar de zon schijnt ook en omdat we gisteren uitwerpselen hebben zien liggen van moose en nog een ander dier, besluit Marc om 6.15 uur op te staan en naar buiten te gaan, wie weet?? Bakje koffie er bij, ja hoor, komt er gewoon een caribou doodkalm voorbij lopen (op 100 meter afstand). Wij zijn geen jagers maar deze caribou wordt door ons 'geschoten'. Rond de middag komen we Denali binnen. Rond het National Park is het weer zo wanstaltig zoals alleen Amerikanen dat kunnen verzinnen: een straat met aan weerszijden hotels, lodges, camperplaatsen, tankstation, souvenirwinkels, fastfood... Misschien is het contrast voor ons op dit moment te groot, zo vanuit de bush...
Gelukkig hebben we een plaatsje gereserveerd IN Denali Park. Ook beschaving kent zijn voordelen. Ondanks onze voorzieningen in de camper raakten we toch door ons drinkwater heen en ook mijn Sony-tablet, waarop dit reisverhaal wordt geschreven, had gebrek aan electriciteit... en er is wifi... en douches! We moeten ons ook voorbereiden op ons kampeer-avontuur: de backpacks worden ingepakt. Het Denali-park mag je namelijk niet in met eigen vervoer, alleen met shuttlebussen. De weg is 86 mijl lang en de busrit heen duurt ong. 5 à 6 uur. Om geen hele dag in de bus te hoeven zitten hebben we besloten een nachtje te blijven op camping Wonder Lake aan het einde van het park, hier mag je alleen met een tent staan. Morgen om 6.55 gaan we met een speciale camperbus het park in en overmorgen hopen we 's avonds weer bij onze camper terug te komen. Spannend! Komen we nu eindelijk die beren en andere dieren tegen??