Camping Wonder Lake

Dinsdag 2 september
Het is 5.30 uur, het klinkt buiten niet uitnodigend om uit bed te komen en het klinkt zeker niet uitnodigend om te gaan kamperen! Maar wie A zegt, moet ook B zeggen... We worden opgepikt door de camperbus en de chauffeur noemt ons 'crazy campers', 'weten jullie wel zeker dat jullie willen kamperen?'. Tijdens de rit gaat regen over in sneeuw en we zien niet veel van de rit over deze schijnbaar zo mooie weg. We stoppen voor een moose (yes, onze eerste!), zien daarna een caribou en ook twee beren! Jaja!! Helaas is het zicht te slecht en de ramen te smerig om daar mooie foto's van te maken. Rond 10.00 uur is er een stop voor o.a. toiletbezoek en krijgt de chauffeur te horen dat de weg verderop afgesloten is tot nader order. Er is teveel sneeuw gevallen. Rest ons niets anders dan wachten. Rond 13.00 uur is er nog steeds geen duidelijkheid of we door mogen rijden of terug moeten keren. Onze chauffeur ziet het niet meer zitten... Rond 14.00 uur komt de volgende camperbus aan, ons wordt aangeboden om in die bus te wachten want de onze gaat terug. We wisselen van bus. Deze chauffeur is wat doortastender en krijgt toestemming om verder te rijden. Volgens hem is zoveel sneeuw hier toch uitzonderlijk in deze tijd van het jaar. Inmiddels is de sneeuw zo goed als opgeruimd door rangers. Ik zit eerlijk gezegd niet geheel op mijn gemak tijdens de rit op deze smalle richeltjes in de sneeuwresten, zonder vangrail enzo. Lijkt het rijden in Nepal toch ineens minder eng... Vier uur later dan gepland komen we eindelijk om 17.00 uur aan op camping Wonder Lake. De tent opzetten in deze kou en sneeuwval, tja... je kunt wel bedenken hoe leuk dat was... Maar we zijn positief ingesteld! Qua faciliteiten heb je hier toiletten, een wastafel, een waterkraan en een aantal overdekte picnictafels waar ook een grote bear-locker is. Dit is een ruimte van ong. 3x3 meter die steeds goed afgesloten dient te zijn en waar ieders etenswaren en toiletspullen in opgeborgen moet worden. Alleen hier mag je eten klaarmaken en opeten. Helaas mag op deze camping geen kampvuur gemaakt worden. We gaan kokkerellen op onze Coleman 1-pitje, want door te eten houd je je lichaam warm. Op het menu staat pasta uit een zakje, kokend water erbij en wat ham uit blik toevoegen en smullen... Bah! Proeven die lui van Knorr hun eten niet voordat ze het in een zakje stoppen?? Een ranger komt ons begroeten en nodigt iedereen hier uit om te luisteren naar het verhaal van deze avond. Dit keer gaat het over een stoere vrouw, Fannie Quigley, uit de jaren '20 die haar mannetje stond in de wereld van het gouddelven in deze omgeving van Alaska. We drinken nog iets warms en dan is het tijd om in onze slaapzak te kruipen (Met onze thermospullen, Bernadette, jouw suggestie even niet...)

Woensdag 3 september
Nou, ik moet zeggen dat we nog best lekker geslapen hebben. Eenmaal uit de tent zien we dat er ijs op het tentdoek ligt. Gauw iets warms drinken! Van een andere gast horen we dat het vanacht 19° Fahrenheit was. Ik heb het later even opgezocht maar dat was dus -6° Celcius!! Ja, Esmeralda, als je meeleest: volgens mij hebben we 'gewinterkampeerd' ;-) Als we om ons heen kijken zien we eindelijk hoe prachtig het hier is en... Mount McKinley oftewel Denali (= Indiaans voor 'de hoge') is geheel zichtbaar, gewoon vanaf de camping! Deze hoogste berg van de Verenigde Staten is statistisch gezien maar 1 op de 3 dagen zichtbaar, in andere gevallen is deze verborgen onder de bewolking. We hebben dus mazzel!! Maar de bewolking komt langzaam terug. We maken een wandeling van zo'n 3,5 km naar Reflection Pond. In deze natuurvijver zou een weerspiegeling zichtbaar zijn van de hoogste berg. We hebben niet snel genoeg gelopen want inmiddels is de top niet meer zichtbaar. Plotseling verschijnt er een mannetjes-moose op de camping. Iedereen rent weg om zijn/haar camera te halen, haha. Een ranger komt ons vertellen dat ook vandaag de weg weer een tijdje afgesloten is geweest door de sneeuwval van gisteravond en de bussen later komen dan volgens het schema. Rond 15.00 uur gaan we naar de halte en kunnen dan vrijwel direct instappen. De zon is zeer regelmatig te zien en de rit terug is schitterend. We zien een vos, 4x beren en een moose. We hoorden het al van andere kampeergasten; het is hier in Alaska absoluut niet als in Afrika, waar je bijna struikelt over de dieren. Hier is het allemaal net wat moeilijker en schaarser. Terugkijkend vond ik de hele kampeertrip absoluut de moeite waard. Oké, het was wel wat afzien met de sneeuw en kou maar het idee om een nachtje te kamperen is wel beloond door het mooie zicht op Denali, de moose op de camping en de mooie terugrit met wel vier berenstops. Als we gekozen hadden om dinsdag alleen de (zeer prijzige) dagtour te doen hadden we nauwelijks iets gezien.
En mama en Ad: nog bedankt voor die warme muts uit Zwitserland: Dat heeft zeker geholpen in het overleven! :-D

Donderdag 4 september
We doen het deze ochtend lekker rustig aan. Douchen, wat kleding wassen, hamburgertje eten (we vonden wel dat we die verdiend hadden, haha). En dan op het gemakje rijden we naar onze voorlaatste bestemming. We hopen onderweg nog een paar mooie stops te maken om Denali te bewonderen maar vandaag is de top weer in de wolken...