De eerste mijlen

Woensdag, 20 augustus
Aankomst in Alaska
Met Icelandair duurt de vlucht van Amsterdam naar Anchorage zo'n 12 uur, inclusief overstaptijd op IJsland. Vandaar vertrekken we om 17.00 uur, IJslandse tijd, en onze aankomst in Anchorage is ook om 17.00 uur, Alaskaanse tijd, dus eigenlijk was het 7 uur lang 17.00 uur, haha. Na aankomst worden we naar de douane geleid en daar mogen we doodmoe lekker lang wachten in een rij. Zodra je aan de beurt bent worden vingerafdrukken en een fotootje van je gezicht gemaakt terwijl je ondervraagd wordt wat je in Alaska komt doen. Intussen staat er een brulaap te roepen 'get in line' en 'no cell phone in this area'. Uiteindelijk is ook ons huidig paspoort weer voorzien van een stempel van 'Department of Homeland Security'. Om het allemaal nog gekker, eh... veiliger, te maken worden onze koffers bij de uitgang nog eens door een scanner gehaald. Maar buiten worden we begroet door de zon en is het wachten op de shuttlebus van het hotel niet vervelend. Na installatie in het hotel gaan we, gewapend met wat restauranttips, de straat op. We kiezen voor 'The Snow Goose' en gaan zitten op het dakterras in de zon waar we een 'gooseburger' eten. Daarna vinden we het tijd om te slapen, 21.00 uur: we zijn 24 uur lang wakker. Het hotel is prima. Gelukkig maar, want we komen hier nog twee keer terug tijdens deze reis.

Donderdag 21 augustus
De camper ophalen
Dinsdag hadden we thuis al een afspraak gemaakt met het verhuurbedrijf hoe laat we de camper komen ophalen. Om 10.00 uur zijn we welkom, lekker vroeg dus. Na een uitgebreide uitleg en schade-controle kunnen we op weg. Het mag wel even vermeld worden dat de service echt uitstekend is van Go North, de RV is zeer schoon en compleet afgeleverd. We gaan eerst langs Fred Myers, een grote supermarkt en de Walmart. Alle artikelen stoppen ze hier zeer milieuvriendelijk per drie of vier in plastic tasjes en zo gaan we met ruim 20 tasjes de winkel uit. We rijden eerst naar het zuiden richting Seward, langs de Turnagain arm.

Vrijdag 22 augustus
Beluga's en gletsjerijs
We hebben twee dagen uitgetrokken om Seward te bereiken, de normale rijduur is ong. 2,5 uur maar onze bedoeling is om lekker vaak te stoppen. Hierbij word ik vergezeld door 'The Milepost', dit is de Alaskaanse bijbel voor op de weg. Bijna elke mijl staat beschreven waar je bijv. kunt tanken, picknicken of dat er een parkeerruimte is waar het de moeite waard is te stoppen. Thuis heb ik op onze voorgenomen route allerlei interessante plekjes gemarkeerd. Dat is in principe op deze weg niet nodig gebleken, om de zoveel mijl staat een bordje met een fototoestel en een pijl. Alaskanen zijn trots op hun staat en willen dat graag met je delen en dan doen ze waar Amerikanen goed in zijn: ze creeren ruime parkeerplaatsen met info-borden op een redelijk ingetogen manier. Zo stoppen we bij stops genaamd 'Bird Point' en 'Beluga Point'. We zien zowaar een aantal beluga's zwemmen, maar het zijn maar kleine stipjes vanaf de kant. Portage Glacier bezoeken we en vlak voor Seward heb je Exit Glacier. Na een klein klimmetje staan we aan de rand van de gletsjer die niet meer zo groot is dan 15 jaar geleden maar het is toch indrukwekkend hoor!

Zaterdag 23 augustus
Kenai Fjords National Park
Seward bezoek je om te gaan vissen of om Kenai Fjords te zien. Van vissen houden we niet dus we maken een boottocht met Kenai Fjords Tours. Thuis had ik al georienteerd en een reservering gemaakt voor de Northwestern Fjordtour, deze boottocht van totaal negen uur vaart in vijf uur naar de gelijknamige gletsjer. We hebben geluk: deze tocht is al een aantal zaterdagen niet doorgegaan wegens te onstuimig weer. Onderweg hopen we walvissen, puffins, soort dolfijnen, otters, zeehondjes, zeeleeuwen, zeearenden, een berggeit en diverse vogels te zien. Alle voorgenoemde dieren hebben we ook daadwerkelijk gezien. Helaas waren de walvissen een beetje suf, ze kwamen niet veel in actie en lieten zich amper zien. Gelukkig was het eindpunt, de gletsjer, absoluut de moeite waard. Het was tijdens het varen af en toe behoorlijk onrustig en stond er zoveel wind dat je oren van je hoofd waaiden, maar zo vlakbij de gletsjer heerste een sereene sfeer, stilte die af en toe onderbroken wordt door het kraken van het ijs en een brokstuk dat in het water plonst. Prachtig gezicht, vooral met de zeehondjes die op het drijvende ijs liggen. De kapitein zet de motor uit en laat de boot zo'n 30 minuten ronddrijven zodat iedereen aan boord evenveel kans heeft om te genieten van het uitzicht. Een dag om niet snel te vergeten! Compleet versleten lopen we om 18.00 uur de boot af en soms heeft een mens vooruitziende gaven; de vorige dag hadden we al een reservering gemaakt in een goedlopend restaurant hier aan de haven, dus we konden direct aan tafel. In een mum van tijd bracht onze serveerster Gillian de gegrilde Alaskaanse zalm.

Zondag 24 augustus
Musk Ox
Tijd voor de volgende ronde, we verlaten zonder spijt camping 'Waterfront Park' in Seward. Deze overvolle, massale camping (lees: parkeerplaats met een stroom- en watervoorziening) met lawaaierige vissers, een schijtende hond voor onze camper en draaiende generators was voor ons doel functioneel maar verder... nou nee! We rijden via Anchorage over de Glenn Highway en genieten van het mooie landschap naast ons stroomt de Matanuska River. We stoppen even bij een tip uit een van mijn reisgidsen: de musk ox-farm. We kunnen direct aansluiten bij een rondleiding en horen zo een aantal wetenswaadigheden over deze prehistorische dieren. Zij hebben kunnen overleven dankzij hun matige voedselconsumptie en een speciale ademhalingstechniek. Behalve aaibaar is hun vacht zeer isolerend en wordt in de giftshop de wol maar ook kant-en-klare sjaals verkocht. Als we naar de prijs informeren krijg ik het zo al spontaan warm. Verder was het allemaal wel grappig. Na ong. 250 mijl gereden te hebben is de auto aardig dorstig geworden. Deze Amerikaanse bak rijdt 10 mijl per gallon. 1 Gallon is 3.78 liter en kost tussen de 3.9 en 4.25 dollar. Overnachten doen we bij RV Park Glacier View en we eten hier een home-made pizza en een lekkere pie.

Maandag 25 augustus
Valdez
Blijkt dat ik deze havenplaats altijd verkeerd heb uitgesproken, het is dus 'Vèldiezz'. Hier gaan wij naar toe omdat ik heb gezien op internet dat je per kayak naar de Columbia Glacier kan. Lijkt ons supermooi en dat we gelijk iets sportiefs doen is mooi meegenomen. De rit naar Valdez is verrassend mooi. We krijgen een sneak preview op het Wrangell-gebergte, onze bestemming voor over een aantal dagen. Ook Keystone Canyon, waar we doorheen rijden, is een lust voor ons oog. Eenmaal in Valdez aangekomen kiezen we voor de minst massale camping. Pluspunt is dat het nog geen vijf minuten lopen is naar het kayak-kantoor. Vanavond gaan we weer eens kokkerellen in de camper, op het menu staat pasta!

Dinsdag 26 augustus
Columbia Glacier
WOW!! Wat een superdag hebben we gehad zeg! Na de onvermijdelijke uitleg van ruim een uur konden we de boot op en voeren we in twee uur naar Columbia Glacier. Samen met een groep van tien Chinezen en twee gidsen gingen we de kayaks in en peddelen maar, letterlijk tussen het ijs! Meer woorden heb ik er niet voor, dit was zo ontzettend gaaf! Oké, we kwamen niet echt heel dichtbij de gletsjer en we hebben ook niet veel wildlife gezien, dieren laten zich nu eenmaal niet op commando zien. Mocht nog iemand zich ongerust maken of het niet vreselijk koud was: viel echt reuze mee ;-)
Morgen verkassen we weer en gaan we de echte wildernis in; op weg naar McCarthy en Kennicott! Hopelijk zullen we wat meer dieren gaan zien want we zijn nog geen wildlife tegengekomen. Waar zijn toch die cariboo's, moose en beren??